Fietsroute: Naar de Duffelt
Fietsroute 'Naar de Duffelt'
Moeilijkheidsgraad:
Een rustige aanloop en vervolgens een paar klimmetjes om de kuiten op spanning te zetten. Dat is deze route in een notendop. Je rijdt eerst een stuk door de groene Ooijpolder en gaat vervolgens de grens over naar Duitsland, waar je een aantal serieuze krachtsinspanningen te wachten staan.
Algemene route-info en hoogteprofiel via Komoot.com:
Je start op de Waalkade, van waaruit je onder de Waalbrug door richting het oosten fietst. Na een paar honderd meter neemt je de afslag naar links, de Ooijpolder in. Over de rustige landweggetjes schuif je langzaam op richting de Duitse grens, die je ongemerkt oversteekt als je voorbij Restaurant De Thornsche Molen rijdt.
Het hoogteprofiel van deze route (via ridewithgps.com)
Na wat kronkelen tussen de Duitse weilandjes rij je uit het niets Zyfflich binnen. Duitsland dus, al verraden de aanplakbiljetten en kentekenplaten dat geëmigreerde Nederlanders hier de dienst uitmaken. Niet gek, als je bedenkt dat Nederland binnen een paar minuten op de fiets te bereiken is en de grond- en huizenprijzen hier een heel stuk lager liggen dan een klein stukje naar het westen.
De velden rondom Nütterden en Donsbrüggen
Enfin. Vanaf Zyfflich blijft het slingeren op nagenoeg verlaten wegen, waar het enige gevaar schuilt in de waakzaamheid van honden die vrij spel hebben op het erf van hun boerderij – en de aangrenzende weg waar jij langs komt zoemen. Meer dan eens hebben we hier een tussentijdse sprint moeten inzetten om aan de toorn van deze bijtgrage viervoeters te ontkomen. Spontane intervaltraining, zullen we maar zeggen.
Via het dorpje Mehr baan je je een weg naar Donsbrüggen, waar je nog voordat je het plaatsje bereikt de weg voelt oplopen. Nadat je de Kranenburger Strasse bent overgestoken begint het avontuur pas echt: de Heidestrasse. Deze weg loopt 1,7 kilometer lang omhoog, met een gemiddelde stijging van 3%. Daarmee is dit klimmetje een lekkere ‘loper’, maar wel eentje met uitschieters tot 11 à 12 %. Als je helemaal bovenaan denkt te zijn volgt nog een bocht naar links richting de Poststrasse en dan is het écht even doortrappen. De laatste 200 meter zijn namelijk behoorlijk steil en vergen het nodige van je klimcapaciteiten.
Stuwwal(etje) in zicht!
Eenmaal boven volgt een heerlijke afdaling. Na een heel kort, loeisteil stukje bergaf neem je de haakse bocht naar rechts en begeef je je op de Nimweger Strasse. Hier kun je even een paar minuten op adem komen en je opmaken voor de volgende bultjes in het parcours. Helemaal vlak wordt het vanaf nu namelijk nooit meer. De lastigste klim (zolang je nog op Duits grondgebied bent) is de Bergstrasse in Schottheide.
Deze bult is een goeie 350 meter lang, maar loopt bijna met de meter steiler op. De eerste 250 meter komen niet boven de 5 %, maar de laatste 125 tot 150 meter gaan over de 10%. Niet de lengte en ook niet zozeer de steilte maken de Bergstrasse een pittig ding, maar met name het feit dat je al vanaf beneden de ‘top’ kunt zien. Dat doe ik wel even, denk je bij jezelf. Maar als je bijna boven bent blijkt die inschatting vaak iets te optimistisch. Zeker als je, zoals de meesten van ons, toch weer nét even te hard bent gegaan. Als je heel goed luistert kun je, als je boven bent, je bovenbenen zachtjes horen huilen – en niet van geluk.
Bovenaan de Bergstrasse in Schottheide
Na opnieuw een kort stukje naar beneden beland je in Frasselt, waar de Schrammstrasse de volgende klim op het menu is. De iets beter getrainde coureur kan hier flink doorstampen op het buitenblad, maar als je nog niet bent bekomen van de inspanning op de Bergstrasse kan ook dit verraderlijke weggetje pijn doen. Maar troost je met de gedachte dat het hierna even rustiger wordt. Bovenaan de Schrammstrasse heb je even de tijd om stil te staan en te genieten van het zicht op het heuvelland rond Groesbeek, dat zich in de verte voor je uitstrekt.
Je glijdt daarna in een lekker tempo naar beneden en kunt nu echt even zuurstof happen. Pas als je bij de Wylerbaan komt, een kleine 10 kilometer verderop, wacht de langste en laatste beklimming van de rit: de Oude Kleefsebaan (Duivelsberg). Deze 2,5 kilometer lange, schaduw- en bosrijke weg (3% gemiddeld) begint zeer rustig – om niet te zeggen bijna vlak – maar gaat langzaam maar zeker de hoogte in. En dan met name de laatste kilometer; de steilste 300 meter is 5,1 % gemiddeld.
Duitse klimmetjes achter de rug, terug richting Nederland
Nadat je nog één keer alles hebt gegeven biedt het plaatsnaambordje met daarop ‘Berg & Dal’ verlossing. Je bent boven! Aan de rechterkant van de weg vind je wielercafé de Heksendans, waar je de energievoorraad kunt aanvullen met behulp van appeltaart of een pannenkoek. Geen zin in? Volg dan gewoon de route door Berg & Dal. Je komt uiteindelijk uit Nijmegen-Oost en hoeft alleen nog maar de weg naar beneden te volgen. Als vanzelf kom je dan weer uit op de Waalkade.
Heb je zin om nog wat meer hoogtemeters te maken? Ga dan niet rechtdoor in Berg & Dal, maar pak halverwege het dorp de (vrij technische) Hogeweg naar beneden, die je naar Beek brengt. Daar ligt het startpunt voor de Oude Holleweg, de Nieuwe Holleweg en de Van Randwijckweg – de drie zwaarste klimmetjes in de regio!
Deel deze route!
Algemene stats
Afstand: 49.3 kilometerHoogtemeters: 240 meter
Tijdsduur bij 25 km/u gemiddeld: 1:58:19
Kenmerken - wat ga je zien?
- Polder
- Heuvelland
- Dorpjes
- Velden
Wegtypen
10.3 kilometer fietspad, 3.94 kilometer straat in woonwijken, 35.1 kilometer doorgaande weg.Type ondergrond
48.5 kilometer van deze route is geasfalteerd, 792 meter bestaat uit klinkertjes, kasseitjes of stoeptegels.Koffiestops
De Heksendans (na 42,7 kilometer)Tante Koosje (na 46,3 kilometer)
Download deze route
Gebruik de rechtermuisknop en kies voor 'Bestand/link opslaan als...'ROUTE: Naar_de_Duffelt [.TCX] [.GPX] [.KML]
STRAVA: Bekijk deze route op Strava